تڪیــــــﮧ گــــاهَــــــم بـاش !

میخـواهَم سَنگـینی نِگـاه ایـن مَردمِ حَسـود شَهـر را تـو هـَم

حـِس کنـی ..

ایـن مَردم نمیتَـواننـَد ببیننَـد دست هایِمـان تـا این اَنـدازه بهم

می آینـد

وقتی دلسوزی نیافتم

دلم به حال خویش سوخت

خوب است همچنان خودم را دارم

تنها کسی که برایم دل می سوزاند

آفرین به من... همیشه پیشم بمان....

برای دیدن کابوس نیازی نیست بخوابم

بی تو تمام دنیای من کابوس است

کاش لحظه ای بخوابم

 شاید تو را بینم و آرام گیرم

گاهی شعرا هم جمله کم می آورند...

برای همین فقط یک جمله می گویم: تـــــــــو...

تویی که جمله جمله زندگی من هستی...

تا همیشه تو هستی، چگونه جمله کم آورم!؟!

‍ 

دنیا را بد ساخته اند …

کسی را که دوست داری ، تو را دوست نمی‌دارد …

کسی که تورا دوست دارد ، تو دوستش نمی‌داری …

اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد …

به رسم و آئین هرگز به هم نمی‌رسند …

و این رنج است